2012 biterken..

hani demiştim ya zaman çok yavaş geçiyo diye, bi yerde değişti o, 20li haftaların başıydı sanırım.. şimdi o kadar hızlı geçiyo ki olan biteni anlamlandıramıyorum.. 30. haftaya geldim ya, şaka gibi..

hamileliğin bu son dönemi sinir yaptı bi de bende.. tahammül sınırlarım azaldı sanırım, her an birini boğup öldürebilirim sonra da başında saatlerce ağlayabilirim... hemen her şeye alınmak ve bozulmaktan bahsetmiyorum bile.. hepsinin geçici olduğunu umarak etrafıma bu durumu yansıtmamaya çalışıyorum, umarım başarıyorumdur.. birini, özellikle de acemi babayı öldürmeden bu minnoşu doğurabilirsem ben oldum demektir..

iyice şiştim bi de.. 14 kilo civarı aldım baştan bu yana, hissediyorum ki çok yakında kalın kollar ve gıdı geldi geliyor, 2012'nin bu son günlerini fotoğraf çekinmek için son günlerim olarak belirledim.. yeni yılda bu minnoş doğana kadar fotoğraf falan yok! o hallerimi ilerde hatırlamak isteyeceğimi pek sanmıyorum.. kilo fobisi ne fena bişeymiş arkadaş, en büyük depresyonum oldu resmen bu kilolar..

29. hafta göbeği

bi de şu işler güçler yoluna girse.. büyük korkularım var, pek düşünmemeye ve stres olmamaya çalışıyorum ama yine de içim içimi yiyo.. umarım minnoş bunları hissetmiyodur..

evet, hala minnoş dememden anlamışsınızdır, son 70'li günlere düşsek de hala bi ismimiz yok.. ayrıca kıpır kıpırız, içerde sürekli ne olduğunu anlayamadığım bi faaliyet içinde bizim oğlan.. tekme de değil, hip hop mu yapıyo, amuda mı kalkıyo, neyin peşinde hiç çözemiyorum..

bizde durumlar 2012'nin son günlerinde böyle.. böyle sakin bi hamilelik geçiriyorum, bambaşka şeyler hayal ederken hiçbişey yapamıyorum belki ama, oğlum zamanında sağlıklı gelsin, 2013'ten şimdilik başkaca bişey istemiyorum..

hepimizin 2013'ü mis gibi olsun inşallah.. ben anne oluyorum 2013'te ya, efsanevi bişey bu, şaka gibi değil mi??

100 kaldı

şaka gibi, başlarda zaman geçmiyo diye şikayet ediyodum ya, sanki şimdi çok hızlı geçmeye başladı.
bugün 100 kaldı mesela, yarın itibariyle 2 basamaklı sayılara düşüyoruz...

hala aylık kontrollere devam. bu hafta şeker yüklemesi yapılacak, sonra da bi ay sonra minnoş evlat görülecek, hasret giderilecek :)

geçen hafta oldukça rahatsızlandım, kendi kendime nazar değirdim aslında. muhteşemim, süperim, uff şahane bi hamilelik geçiriyorum derken tam 6 gün süren ishal yakaladı beni.. gerçi hala da tam geçmiş sayılmaz ama siz yine de bundan kimseye bahsetmeyin. bir sürü ters durum yüzünden adam gibi muayene de olamadım. gerçi aile hekimi ateş olmadıkça endişe etme dedi, ben de ona inanıp her şeyin yolunda gittiğine kendimi inandırmayı tercih ettim.
aslında hastaneye de gittim. ama hastaneden ağlayarak kaçarken buldum kendimi. biraz kaderime, biraz bi başımalığıma ağlayarak eve geldim, zaten raporluydum, bütün gün akşama kadar yatıp ağladım. sonra da işte neye inanırsan o olur mantığıyla muhteşem süper iyileştiğime inandırdım kendimi, sonraki tuvalete çıkışlarıma kafayı takmadım pek.
zaten minnoş da kıpır kıpır içerde. oturup bütün gün göbeğimi izlemek her şeyin yolunda olduğuna daha da inandırıyo beni...

vakit daraldı.. allah sonumuzu hayır etsin.
bu aralar en çok yaptığım dua etmek.
her şey yoluna girsin, her şey yolunda olsun, oğlum kısmetiyle gelsin..

25+5'ten şimdilik bu kadar...