35. hafta

artık nazar boncuğuyla başlayalım yazılarımıza...

bugün 35. hafta kontrolü vardı. Can paşa 2,5 kilo olmuş bile... doktor teyzemiz biraz tosun olduğumuzu söyledi, gerçi internette bu haftada zaten ağırlık bu civarda gösteriyo... bu gidişle 3,5 kilo olur doğumda dedi...

ve tahmini bir doğum tarihimiz var artık: 1 mart... böyle rakamlar konuşulmaya başlanınca iş daha bi ciddiye bindi sanki... artık şafak sayabiliyorum mesela, şafak 30...

fotoğraf vermedi velet, ama tombiş yanaklarını ve burnunu gördük... doktor teyze gene ayak fotosu verdi, bu seferlik böyle olsun diye... 2 hafta sonra tekrar gidicez, artık randevular sıklaştı. nst denen şeye 2 hafta sonra ben de giriyo olucam yani....

Can'la ilgili haberler iyi yani... çok şükür her şey yolunda...

bugün iş çıkışı doğum yapan bi arkadaşımı ziyarete gittim... minicik ya... minicik... uzun zaman olmuş yeni doğan bebek görmeyeli...

bunlar dışında can sıkıntısı devam... acemi baba keyfimi kaçırdı, daha da kolay kolay keyfimi toplayamam... keyifle yazasım vardı, gerçekleri yüzüme çarptı oturdu baba... neyse, allah yardımcımız olsun, başka da dicek bişey yok...

34. hafta

giderek hızlanıyoruz derken bunu kastetmiştim, gözümü kapadım açtım 34. hafta gelmiş bile..

pek faydalı bilgiler veremedim bu blogda, amacım aslında hamilelik süreçlerini de anlatmaktı ama sıkıntılar yüzünden pek o keyfi bulamadım kendimde. yaşadığım fiziksel sıkıntılar, yediklerim içtiklerim, ilaçlarım, doktor ziyaretlerimi anlatmadım genelde...

neyse madem 34. haftaya geldik, biraz bu haftalardan bahsedeyim... artık sanırım işler daha zor... eskiden iş çıkışlarında fiti fiti yürüyelim, aman her yere yürüyüş yapalım spor olsun peşindeyken son bir hafta 10 gündür mümkün olsa da el arabasında taşınsam peşindeyim... merdiven çıkılası yerlerden kaçıyorum, evden 5 dakikalık iskeleye bile otobüsle gidiyorum. çünkü gerçekten artık ayaklarım çok ağrıyo, 2 adım yürüyünce dizlerim titriyo...

can'ım

şaka maka 32. hafta geldi bile... (31+2) kalan gün sayısı 61 şu anda...
evet zaman hala hızla ilerliyor, ilk başlardaki yavaşlıktan eser yok...

ama bi adımız var artık: "Can"

Can'ın minnoş ayağı :)

haftasonu elimizdeki eşyaları saydım.. kıyafetler nelermiş, ne kadar ne varmış diye... saydım ama kafam hala karışık. ağırlığı 0-3 aya vermeye karar verdim, nasılsa doğduktan sonra bi şekilde ihtiyacı olanı çıkıp alırsın. mesele o ilk ayın şokunda eksiğimiz kalmasın. bizim minnoş donsuz mesela, hep üste çalışılmış. neredeyse hiç alt yok. doğmadan yavrucağa 3-5 alt almak lazım...

bu ay işteki son ayım. şubat başında izne ayrılmayı planlıyorum. eğer bu ay dolabı gelirse, izne ayrılınca da kıyafetleri yıkama, ütüleme, yerleştirme işine başlarım. yok dolap gelmemiş olursa da yine hurçlarda saklamaya devam...