spinal anesteziyle doğum

evet artık ufaktan asıl anlatılacakları anlatmaya başlayayım, malum 40'ımız bile çıkmak üzere, artık yeni maceraları anlatıcaz burda inşallah... önce doğum şekli ve doğum hikayesiyle başlayalım...

normal doğumdan vazgeçtiğimde ne epidural, ne spinal, en temizi genel anestezi demiştim. ama son kontrolde doktorum rahat bi hamile olduğumu, rahatlıkla spinal yapabileceğimizi söyleyince benim de kanım ısınıverdi :)

benim spinal anestezili sezaryenim hakikaten çok rahat ve kolay geçti, bunun bir numaralı kuralının sizin de rahat ve sakin olmanız olduğuna inanıyorum.

Can ve benim hikayeme gelirsek...



o sabah 8'de hastanedeydik. önce odamıza yerleştik, geyik yaptık, fotoğraf video çektik, derken artık hazırlanma zamanı geldiğini söylediler.
odadaki herkes dışarı çıktı, bana ameliyat önlüğü giydirdiler, kan için damar yolu açtılar. bu arada benden ne tahlil ne bişey istemişlerdi, onlar için kan da aldılar. ve sonda taktılar. tüm süreç boyunca beni irrite eden tek şey bu sonda oldu. bakın, acıtan demiyorum, daha çok rahatsızlık hissi verdi bana. hatta taktıktan sonra da sürekli çişim varmış gibi hissediyodum, halbuki çişler zaten foşur foşur gidiyomuş :)
ameliyathaneye çıkarken öyle çok duygulanmadım da, belki biraz evet :)

ameliyathanede sırtımdan iğneyi vurma kısmı da çok kolaydı. anestezistle sohbet halindeydik zaten, herkes sakinliğimin de farkındaydı ve bunun çok iyi bişey olduğunu söyleyip durdular :)

sonrası oldukça hızlı oldu, önüme yeşil bi örtü serildi. biri sürekli benimle sohbet halindeydi (sohbetisyen) ve olan biteni anlatıyodu. şimdi bebeğini alacaklar, biraz baskı hissedebilirsin dedi, hakkaten de hafif bi baskı oldu.
sonra bebeğin çıktı dedi, ama ses yok, 2 saniye sessizlik... ağlamıyo dedim.. sohbetisyen bekle dedi.. ve gerçekten bi kedi miyavlaması :)
oğlumu tam kafamın arkasına götürdüler, bakmak ister misin dedi yanımdaki sohbetisyen, evet dedim...
eneemm orda mıkır mıkır ağlıyo benim oğlum, bembeyaz... ilk "eşşoğlueşşek" dedim oğluma, napim sanırım küfretmeden çocukları sevemiyorum... kaç kilo dedim, aşağıda tartıcaz dediler...
yanıma getirip öptürdüler oğlumu.. öyle muhteşem duygulanma, cennet kapıları açılması, mis kokular falan bende olmadı tabi :) sadece bi inanamazlık hissi vardı bende, vay be, doğurdum lan, o minik şey benim yahu falan diye düşünüp durdum :)

oğlumu çıkardıktan sonra benim için çok sıkıcıydı.. midem bulandı, sohbetisyen kusabilirsin sorun yok dedi ama kusmadım, ne kadar sürdü bilmiyorum ama baya bi bekledim, beklerken de sıkıldım.

ameliyat bittiğinde doktorum çok güzel geçtiğini, şimdi hemşirelerin beni temizleyeceğini ve pansuman yapacağını söyledi ve gitti..
bu kısım çok komikti, önümdeki yeşil örtü kalktı, 3 hemşire beni temizliyolar, ayaklarımı sağdan sola atıyolar falan, ama bende hissiyat sıfır :) ayakları görüyorum ama sanki başka birine yaptıkları işlemi izliyo gibiyim :)

ameliyathaneden çıktığımda bi baktım kimse yok... tabi Can lokumu geldi ya, dakikasında pabucumuz dama atıldı arkadaş! en kalabalık doğum grubu biziz, en az 10 kişiyiz, ama annenin başında bi Allah'ın kulu yok :)))

sonrası odaya geliş, Can'la tanışma faslı... ve korkunç üşüme kısmı.. üşümekten ziyade titreme aslında... titrememi durduramadım bi yarım saat, ama Can'dan, sohbetten muhabbetten onun bile farkında değildim...
ve tabi ki içilen litrelerce su... ve kahve... hangisi etkili oldu bilmiyorum ama ameliyatın sonrasında sıfır başağrısı yaşadım...
aynı gün ayağa kalktım.. yürüdüm.. tabi ki başta yürümek oturmak kalkmak zordu, ama o kadar da olsun yahu, karnımı yardılar sonuçta :)
2-3 gün sonra sadece yatıp kalkarken baya bi zorlanıyodum, onun dışında sıkıntı yoktu.. bi hafta - 10 güne o da tamamen geçti zaten...

kısaca, spinal anestezi güzel ve etkili bir yöntem... bebeğinizin doğum anına tanık olmanız, onu hemencecik öpmeniz, geneldeki gibi ayılmaya uğraşma derdi olmaması, hepsi güzel yanları... hep söylenen başağrısı da dediğim gibi bol su ve kahveyle yaşanmayabiliyo...

ama her şeyden önemlisi, rahat ve pozitif olmak..

taze anneden bikaç tavsiye o zaman:

- hamileliğiniz boyunca kendinizi normal veya sezaryen diye şartlamayın, hayırlısı neyse o olsun deyin.. böylece normalden bi anda sezaryene dönerse doğumunuz boşuna stres olmazsınız.

- eğer sezaryen olacaksanız bütün olumsuzlukları kafanızdan atın! benim sezaryenim çok rahat olacak, sonrasında hiç baş ağrısı olmayacak, ayağa kalkarken çok acımayacak, sütüm hemen gelicek, sadece böyle düşünün.. etrafınızda olumsuz konuşan herkesi de susturun. 

 - rahat olun. doktorunuza güvenin. çok araştırıp ota çöpe takılmayın.