18. ay bildirimidir :)

her şey nefis, her şey muhteşem, her şey ultrasonik, hadi koşun hemen bebek yapın ya, 18. ayda size diyorum ki hop, bi durun :)))

evde oğlumla dolu dolu geçirdiğim 2 ay su gibi geçti gitti.. ağustos başında ben tekrar işe, can bebe de annanesiyle mesaiye başladı... 2 ayda tam bi anneci olan, kıçımın dibinden ayrılmayan bebe, işe gittiğim ilk gün gene beni el sallayarak gönderdi arkadaş! yok, anladım ben bu çocuk arkamdan hiiiç ağlamıcak.. neyse bu iyi bişey diye kendimi teselli ediyorum tamam, o kadar da gaddar bi anne değilim canım :) ama ilk gün eve döndüğümde bi 10 dakika kucağımdan inmedi, orda oh dedim. sonra yavaş yavaş o da bitti :) şimdi o da kalmasa da kapıda beni görüp yüzünde açan o güller var ya, beni benden alıyo :)

neyse, konumuz bu değil :) henüz 2 yaş sendromuna girmesek de bu 18. ay zormuş dostlar. uyarmadı demeyin :) şimdiye kadar her şey bal börekti ya, şimdi biraz daha zor. bence hatta benim bebemin en zor dönemi. öncelikle laftan anlamıyo. hayır, dur yapma dediğim her şeyi gözümün içine baka baka bi de en şirin gülümsemesiyle yapıyo eşşoğlusu :) sürekli peşinde pervane ediyo. evdeki dolaplara dolap kilidi almak zorunda kaldım, aslında ben de çok isterim ki girsin dolaba, tencereleri indirsin, öğrensin, keşfetsin. ancak pek muhterem alt kat komşumuzun güzellik uykusunu böldüğü sebebiyle -ki amcanın yaş 75!- sık sık kapımıza dayanma, alttan güm güm vurma aktiviteleri sebebiyle gürültüyü minimumda tutmaya çalışıyoruz :(
yapmam dediğim çoğu şeyi de tabi ki yapıyorum :( reklamlar çıktığında neden bu bebeler yemeklerini muazzam yiyolar arkadaş!! ben de tv açmiyim diyorum ama o zaman bebe aç! oynamaktan yemiyo ki! halbuki reklamlar varsa öyle mi :)))

18. ayda durumlar bu.. 2 yaş sendromunu korkuyla bekliyorum, bize pek uğramadan geçer gider diye de umuyorum.. bekleyip görücez...

sonuç olarak, yapın bi bebek :)

hop 16. ay :)

yazmaya ara vermemek lazım tabi :) 

şubattan temmuza epeeeyyy vakit geçmiş. 5 ay bi bebenin hayatında çok uzun bi süre demek :) 

martta 1 yaşına girdi can. doğumgününü yazmıştım aslında, taslak olarak kalmış, az önce de yanlışlıkla siliverdim. neyse, zaten fotoğraflarla bol bol hatırlanacak bi doğumgünüydü. zaten sadece fotoğraf ve videolardaki güzel anılar hatırlansa yeter de artar bile :)

yazmaya değer 2 notum var bu gecelik;

ilki, evet başardım! hep bebemin yanında olamamaktan her şeyini kaçırmaktan şikayet edip durdum ya burda, haziran başında işi gücü bıraktım! sadece oğlumun anasıyım :) 

aslında niyetim yaz boyu, 3 ay bu keyfi sürmekti ama iş beni bırakmadı, ağustosta tekrar başlıyorum. ama şunu anladım ki özümde mikemmel bir ev hanımıyım... biri "boşver, çalışma" desin, anında peki derim :) 

yani oğlumla dolu 2 koca ay, 1 aydan fazlası bitti bile.. ama çok mutluyum, bebemin en yorucu, en hareketli, en laftan anlamaz ama en güzel zamanını onunla geçiriyorum :)

ikincisi ise, o meşhur kelime: "anne"... can doğduğundan beri anne diyo zaten :) hatta bebekken annieee diye ağlardı benim oğlum :) velhasılkelam, benim kuzu artık 16 aylık. ilk ne zaman anne dedi dolu dolu, hatırlamıyorum. ama şimdi hep diyo :) hep :) sabah yataktan kalkar kalmaz "anne" diyo... hatta "anne anne annee anneeeee annöööeeee" diyo :)))) yataktan kalkıp kahkaha atıp odasına varış süreme kadar uzuyo bu anne'ler :) 

zaten bi anne var, bi de annane :) başka anlaşılır kelimemiz yok henüz. a'dan b'ye geçsek baba da diycez ama :)

16. ay süpermiş gençler :) bi de sabahın 6-7sinde uyanmasak, bizden mikemmeli yok :) o kadar da olsun ama dimi :) sonuçta akşam 9'da gece uykusuna yatmak ayrı bi mikemmellik :)

bir senede neler değişir hayatta

geçen sene bu vakitler nasıldım acaba.. hatırlayamıyorum ya.. 26 şubatta yazdığım yazıyı okudum şimdi,  o güne gittim tekrar:) bi sene ne çabuk geçmiş.. 2 gün sonra tam 1 yaşında olcak Can.. halbuki geçen sene bu vakitler karnımın içinde sıkış tepiş beklemekteydi..

ilk yaşgünü için acemi anne ufak ufak hazırlandı tabi.. yine her zamanki gibi bambaşka şeyler hayal edip elimdeki imkanların en iyisini çıkarmaya çalıştım.. bakalım cumartesi neler olcak..

bu arada Can ilk adımlarını attı geçen hafta:) hala tam yürüyemese de 2-3 adımlık kısa mesafeler katedebiliyor:) onun için küçük bizim için mutluluk dolu adımlar:) bi aya peşinden koşuyo oluruz muhtemelen:) ama hala ne bi anne ne bi baba, tek lafımız "mem mem":)

uykularımız daha bi düzenli, geceleri sadece 2 kez mamaya kalkıyor, o kadar:)

cumartesi partimiz evde:) tanıdık eş dost bu yazıyı okuyan hepinizi bekleriz:)
bi yılda insan hayatı ne kadar değişiyo, belki biz 32. yaşla 33. yaşımız arasında bir fark göremiyoruz ama bi bebek için, Can için bu bi sene ne demek hepimiz cumartesi görücez:) bekleriz:)

oğlumdan şikayetçiyim!

ben yeniden işe başladığım ve onu anneme bıraktığımda can henüz 4,5 aylıktı.. dolayısıyla ben giderken beni hiç sallamıyodu.. annem dedi ki azcık büyüsün şöyle bi 7-8 aylık olsun, o zaman anlar..

can şimdi 11 aylık.. sabahları ben işe giderken üzülmek, dudak bükmek şöyle dursun şen kahkahalar atıyo.. el sallamak için annaneyle kapıya çıktığında orayı mı ellesem buraya mı bassam diye bakınıp kıpırdaşmaktan bana bakmıyo bile..

bu belki çok güzel bişey, tamam hiçbir anne evladı ağlasın istemez.. ama ben bu duruma çok içerliyorum.. ağlasın istiyorum ya, ben giderken dudak büksün istiyorum..
çok küçükken ayrıldığımızdandır diyorum.. bazen de deli oluyorum annemi benden çok seviyo diye (allahtan annem cumaları giderken de ağlamıyo yoksa çok pis depresyona giricem ya, valla..)
hani balık burcu duygusal olurdu yahu? allah hiç ağlatmasın tabiki ama can bebe nerdeyse hiç ağlamıyo.. ya çok açsa, ya da bi anda odada kimse kalmazsa yalancıktan bas bas bağırıyo, o kadar..

bana bağlanamamış gibi hissediyorum ya. baya kafaya taktım bunu. ilk 4,5 ay hiç ayrılmadık evet ama 6 aydır sadece haftasonu annesiyim oğlum için..

akşamları eve geldiğimde genelde uyumuş oluyo, sabahları annem sağolsun o uyandığından ben biraz daha geç kalkıp işe koşuyorum.. haftaiçi etkileşimimiz en fazla yarım saat yani..

ah oğlum ah.. ne var azcık yalandan da olsa dudağını büksen annen işe giderken...

emziksiz bebe olmaz!

gene baya ara verdim yazmaya. bişey olmadığından değil, zamansızlık diyelim biz ona. acemi annenin yegane takipçisi bfkk teyzoşumuz dürtüyo zaten bizi bi tek, yine yazmadın, yine yazmamışsın diye :) o zaman bu yazımız bfkk teyzoşumuza gelsin :) ama siz de okuyun tabi canım, benimki bi nevi “special thanks to betü teyzoş” girişi bu :)

11 ayı devirdik (zalımsın zaman!) önce genel bilgilerle başlayalım. henüz yürümüyoruz ama kusursuz emekleme ve hızlı sıralama dönemindeyiz :) boy-kilo ne durumda bilmiyorum, bu ay içinde gidip bi erken 1 yaş kontrolü yaptırıcaz, hem de yumurta alerjimiz ne durumda onu sorucaz. inşallah yumurta alerjisi geçmiştir de omletli kahvaltılara başlarız :) yumurtasız kahvaltı mı olur ya :(

henüz mammam memmem dışında kelimemiz de yok. ama bu mam ve memlerle şahane besteleri var can beyin :) uykularımız hala düzenli, akşam 7-8 arası uyumuş, sabah 7 gibi de uyanmış oluyoruz. (öhöm, yazar burda okuyucularından bi maşallah bekliyor). gece 3-4 kez mamaya kalkıyoruz. dikilmeler devam ama en azından mamayı yerken tekrar uyuyo. dönem dönem gece daha sık uyandığı oluyo ama onu da gaza ya da dişe veriyoruz. şu anki diş sayımız altta 4, üstte 4 :) en sevdiğimiz şey de dişlerimizi göstere göstere sırıtmak :) 

en acemi anne ise bu aralar nedense emziğe taktı. bi kere emziksiz bebek olmaz. bebek dediğinin ağzında emzik olur ya… bizim sıpa öyle mi, ilk zamanlar 3-5 gün tuttu ağzında, şimdi hobi olarak emzik kullanıyoruz biz :) oyuncak niyetine… taktım, gidip emzik alıcam yine. tutarsa tutar, tutmazsa zaten oyuncak niyetine kullanırız :)

ilk zamanlar iyi oluyodu, uyurken cok cok emiyodu. tam bebekti işte o zaman :) şimdi emziksiz koca herif gibi ya. sokakta görüyorum bebeler ağzında emzikle :) millet emzik bıraktırmak için uğraşır, ben de tam tersine.. belki de çok emmediğinden almıyodur emzik. bilmiyorum ama dedim ya taktım, gidip alıcam can paşaya emzikler. seçsin beğensin emsin ya da oynasın artık o kısmı paşa keyfine kalmış :)

veeee tabi ki 1 yaşa bi aydan az bi zaman kaldı. partisiz olmaz :) du bakalım, bi afacanlıklar, bi şirinlikler

düşünüyo bu acemi anne, ama onlar da sürpriz olsun :) çok yakında whatsapplarınızda, smslerinizde göreceğiniz davetimize şimdiden beklendiğinizi söyleyip bu uzun zaman ara verdikten sonra toparlama yazımızı da burada bitirelim :)

selam uykusuz anneler kulübü

ah halbuki gece uykularımız misler gibiydi.
saat 7 dedi mi minnoş uyur, gece 3-4 kez mamaya uyanır ama mamasını uyuyarak içmeye devam ederdi.
ama bi gün ayakta durabildiğini keşfetti...
işte o gün ben de uykusuz anneler kulübüne terfi ettim sanırım...

bizim uyumamız da pek güzeldi, kendinden eğitimli doğmuş oğlum hoppadanak uyuyuverirdi yatağında oynaşırken. şimdiyse sadece ana kucağında sallanarak uyuyor. üstelik artık gece uyandığında da uyku sersemi bile olsa ilk işi ayağa kalmak oluyor. e ayağa kalkınca uyku dağılıyor ve bi daha yatmıyor. sonra işin yoksa yine sallayarak uyut... bi de ana kucağından yatağına koyarken de uyanıveriyo ve bi daha uyumuyo sıpa. ben de sabah 5 civarı uyandığında tekrar uyutup ana kucağından almıyorum, orada bırakıyorum...

baya komik oluyo aslında, ben alışmışım çocuğu yatağında bulacağıma, gece uyandı mı sıpa uyku sersemi giriyorum odasına, yatağa eğiliyorum, anam o da ne, çocuk yok! sonra yan tarafımda ayağa dikilmiş bana sırıtan bi çift göz :)

uyku eğitimine başlamalı çok geç kalmadan ama nasıl... bir yaşından sonra daha da zor diyolar uyku eğitimi. ama işte, önce acemi annaneye uyku eğitimi vermeli sanırım... bi de gece beslenmelerini kesmeli sanırım ufaktan... offf o da çok zor iş yahu...
eğer başarabilirsem neler yaptık, nasıl yaptık ilk iş size de anlatmak olacak, merak etmeyin :)

2014 başlarken...

ve bir koca seneyi daha devirdik...

2013 benim için çok ilginç bir seneydi... hem çok iyi, hem çok kötü şeyler yaşadımsa da yine de iyi şeyler çıkardım ben bu seneden...

insan mutluluğu eliyle tutabilir, kucağına alabilir, koklayabilirmiş mesela, bunu öğrendim ben 2013'ten...

dilerim hepimiz için, benim için, oğlum için, sevdiklerim için, sizin için 2014 çok çok iyi bir sene olur... yılın son günü geriye dönüp baktığınızda hatırladığınız iyi ve güzel şeyler çoğunlukta olur...

ben 2012'de oğlum karnımda, 2013'te sağlıkla oğlumu kucağıma alabilmeyi dilemiştim...
2013'te oğlum kucağımda, 2014'te mutluluk, sağlık, huzur ve para diliyorum aileme :)

hepimize iyi seneler olsun...

ben anne oldum yahu 2013'te, ötesi mi var???

her ne olursa olsun, ne yaşandıysa yaşansın 2013 benim için hep hayatımın en özel senesi olarak kalacak...