evet, şimdiye kadar her şey über kolaydı... ilk zamanlar paket gibi zaten, koyduğun yerde kalıyodu. dönmeye başlayınca eyvah dedik, onu da yastıkla sağını solunu destekleyip hallettik. sürünmeye başladığı noktada işler ufaktan değişmeye başlamıştı aslında. ve şimdi, 9. ayla birlikte minnoşun da maksimum hareket kazanmasıyla artık giderek zorlaşıyo günler... bi kere biz artık ayağa kalkabiliyoruz :) yürüyemesek de tutunup dikilmek büyük bi başarı. ama büyük tehlike demek tabi, her şeye tutunup ayağa kalkmaya çalışıyo. e denge tam değil, mesela tv sehpasına tutunup kalkmaya çalışırken dengesini kaybedip kafasını kolunu bacağını sehpaya çarpabiliyo..
evin şeklini değiştirdik demiştim ya son yazımda, artık her akşam eve yeni şekiller verir olduk :) matkap eksikliğinden hala eşyaları duvara monteleyebilmiş değiliz, o yüzden hareket eden şeyler bizim için tehlike. bu akşam işi gücü bırakıp kitaplığı can'ın ulaşamayacağı bir yere taşıdım mesela. ona tutunup kalkmaya çalışıyo ve kitaplık hiç sağlam değil. gerçi haftaiçi acemi annane, haftasonları da ben sürekli peşindeyim ama ne olursa olsun. riske atılacak bir şey değil...evet, zor günler başlıyo bakalım... hayır ve yapma'dan anlayana kadar acemi annane ve acemi anne baya bi yorulacak... ama olsun, o ağzındaki 6,5 dişini dişini göstere göstere gülmüyo mu...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder